Het verhaal van Stef, een Global Soul 

Heel lang dacht ik: Wat doe ik hier op aarde? Moet ik het hiermee doen? Was ik mijn tijd ver vooruit? Of zou het nooit goed komen op deze planeet en zou het nooit een thuis worden? Het liep gelukkig anders.

Het begin

Mijn leven draait al sinds mijn kindertijd om bewustwording, als Nieuwetijdskind avant la lettre. Ik wilde altijd al wijs worden, dus begon ik met eigenwijsheid. Of was het andersom? Aanvankelijk sloot ik me af voor alle invloeden van buitenaf, zoals autoriteiten (van de waarheid), normen, geloof, groepsgedrag, verwachtingen en oordelen van anderen. Ik had een geestelijk beschermingsraster om me heen en liet alleen binnenkomen wat voor mij kloppend en waar aanvoelde..., en dat was niet veel. Dus ik voelde me niet thuis op aarde en was erg eenzaam. School zag ik als een gevangenis waar ik mijn kindertijd moest uitzitten. Ik wilde niet leren op die manier, niet die onpersoonlijke kennis tot me nemen en niet daar zijn. Ik deed niet mee. Ik leerde er wel hoe kinderen zichzelf kwijtraakten: hoe ze zich aanpasten om bij een groepje te horen, en om te voldoen aan wat hun ouders en de leraren van hen wilden. Hun aanpassing daar begreep ik helemaal niks van, maar mijn "lastige vragen" erover bleven onbeantwoord.

Pas toen drie vrouwen, waaronder mijn moeder, me probeerden te motiveren voor school met de woorden "keuzevrijheid voor later", ging ik mijn best doen. Ik maakte er een spelletje van zodat het een beetje leuk werd, en dat werd bekroond door de hoogste citotoets-score van de klas. Ik kon naar het VWO. Maar daar werd het ook niet interessant. Als ik weer eens klaagde dat ik voortdurend wegdroomde tijdens het huiswerk, zei mijn vader eens dat ik voor dromen ook de tijd moest nemen. Heel bijzonder voor een leraar. Pas 15 jaar later ontdekte ik dat ik ADD heb. Toen ik toch slaagde en mijn vrijheid kon gaan benutten, wist ik niet wat voor studie ik wilde gaan doen. De meest interessante gebieden vond ik filosofie en psychologie, dus dat wilde ik in ieder geval niet gaan studeren. Mijn waarheden op die gebieden wilde ik niet laten vervuilen door de visies en overtuigingen van anderen die wetenschappelijk wel erkend werden.

Reizend door het leven

Mijn levenservaringen verwerken en daarmee mijn eigenwijsheid verrijken, was en is nog steeds mijn ware leerschool. Om je een schets van mijn leven te geven: Ik heb een 8 jaar oudere broer waar ik als kind niks aan had, terwijl we inmiddels weten dat we veel gemeen hebben. Mijn ouders scheidden toen ik 8 was, waarna ik in twee heel verschillende werelden leefde. Mijn vader overleed plotseling toen ik 16 was. Toen ben ik opgestegen uit mezelf, omdat ik de werkelijkheid niet kon bevatten. Als 20-jarige ben ik een jaar op reis gegaan door Europa, Australië en Azië. Een reis waarin ik, na vier jaar leven in oppervlakkige sferen, weer terugkwam op aarde in mijn diepe zelf, in mijn vrijheid en in mijn eigen wijsheid. De geliefde die ik aan die reis overhield, is binnen 9 maanden na die reis aan kanker overleden. Ik heb gerouwd…. 

In Azië had ik het jammer gevonden dat ik de lokale talen niet kende, waardoor ik vooral gevoelsinspiratie opdeed. Ik kon daardoor voor mijn gevoel niet diep genoeg toegang krijgen tot de mensen daar en hun oude, wijze culturen. Ik besloot talen te gaan studeren, te beginnen met de grootste taal die ik nog niet kende: Spaans (en Portugees). En zo rolde ik in Latijns-Amerika Studies, ter voorbereiding op de reizen door het continent die zouden volgen. Geraakt door het onrecht en de materiële armoede die ik daar zag, ging ik mij specialiseren in Ontwikkelingsstudies. Ik ben niet in "uiterlijke" en materiële ontwikkelingshulp gaan geloven, en ook niet in de wetenschap. Maar het contrast zien tussen het wetenschappelijk beperkte denken en de wereldse werkelijkheid die ik waargenomen heb, heeft me wel verrijkt. Toen ik in 2004 eindelijk mijn studie had afgerond, beloofde ik mezelf nooit meer zoiets aan te doen, als een studie, cursus of workshop. Mijn bewustwording is mijn levende, intuïtief gekozen leerschool, mijn persoonlijke inspiratiebron, met ervaringen die ik verwerk tot inzichten in de wereld, in mezelf en mijn waarheid.

Vanaf 2005 ben ik begonnen met een eigen soort, geestelijke ontwikkelingswerk in Nederland via mijn Global Soul website: het schrijven en delen vanuit mijn spiritueel-filosofische visie,waaronder meerdere wakkerword-artikelen en een boekje over authenticiteit. In 2007 ontmoette ik mijn grote inspirerende Nieuwetijdse zielen-geliefde Caroline. Bij haar kwam ik pas echt thuis op aarde. Ik vond/creëerde ook het woord dat uitdrukte wat ik eigenlijk mijn hele leven al spontaan deed: "authenticiteitscoaching". Dat werd mijn beroep. Wat een opluchting. Als openingsgesprek voor de coaching vond ik het Tripje naar de Vrijheid uit: een bijzondere reiservaring, waarin je helder in beeld krijgt wat je te helen hebt, om je diepste verlangen te realiseren. Ik kocht een oude Global Soul regenboogcamper die ging dienen als mobiele spreekkamer voor het Tripje naar de Vrijheid in de vrije natuur.

De brug naar de wereld

Maar toch moest ik mijn wereldreizen nog compleet maken met een reis van 13 maanden met openbaar vervoer door Afrika (2010-11). Naast de inspiratie opdoen die dit continent te bieden heeft, werd het mijn eerste reis als geestelijke ontwikkelingswerker, een éénmans NGO zonder materie. Ik leerde er dat de Tripjes naar de Vrijheid, die ik met o.a. sloppenwijkbewoners, reizigers, bosjesmannen en een dokter deed, universeel zijn. En ik deelde voor het eerst direct mijn reiservaringen, ontdekkingen en opgedane inzichten met de wereld thuis, via de Global Soul Nieuwsbrieven die ik pas sinds 2008 verstuurde.

Voor mijzelf ging die reis over het helen van het plotseling wegvallen van mijn vader, die op mijn 16de nog mijn brug naar de wereld toe was. In de afgelopen 15 jaar heb ik die brug wel gebouwd, waardoor ik me helemaal op bewustwording heb kunnen richten. Maar echt breed werd hij nog niet. Deels kwam dat door mijn eigen moeite met mensen die blijven beantwoorden aan de waanzinnige voorwaarden die het systeem aan hen stelt. Want hoe veel bandbreedte en tijd hebben zij dan nog over voor mijn tegenovergestelde boodschap? En deels was de tijd er ook nog niet rijp voor. Na het aflopen van de Maya-kalender en het begin van het Aquariustijdperk eind 2012, hoopte ik met vele anderen dat de mensheid er klaar voor zou zijn om (ook) eigenwijs te worden, en de autoriteiten (van de waarheid) niet langer zo serieus te nemen. Dat ze met vertrouwen vanuit hart en ziel zouden gaan leven, in plaats van uit het hoofd en vanuit een bang gemaakte buik. Maar nee... Geduld Stef. 

Tijdens de corona-crisis in 2020 bleek hoe volgzaam en onbewust een verrassend grote meerderheid van de bevolking nog was, ook al was er alle reden om te twijfelen aan de autoriteiten. En toch heeft corona de mensen stilgezet. Laat dat nou net de belangrijkste voorwaarde voor bewustwording zijn…

Sinds corona lijkt er dan ook echt iets veranderd te zijn. Het bewustzijn in de wereld is toegenomen. Het is voor iedereen hoorbaar en zichtbaar geworden dat het Oudetijdse systeem kraakt in al zijn voegen en faalt op alle fronten. Misschien is daarom nu de tijd gekomen om te laten zien wie ik ben en waar ik vandaan kom, zó dat het kan landen in vruchtbare grond. Ik heb zo vaak het tegendeel ervaren, dat ik daarvoor ook zelf een drempel over moest. Met alle Nieuwetijdskinderen, die intussen al geboren zijn en die (ook) niet passen in dit systeem, voel ik me verantwoordelijk om nu het licht op mezelf te schijnen. Om te laten zien dat mijn "anders zijn", mijn licht schijnen en helder waarnemen vanuit mijn ziel, wat eerst mijn leven in de wereld moeilijk maakte, nu juist heel erg nodig is geworden. Een voorloper zijn is niet altijd zo fijn, maar mijn/onze tijd is gekomen. Ik zie er naar uit om de brug naar de Nieuwe Tijd op allerlei manieren en niveaus voor veel meer mensen toegankelijk te maken, en je op die brug te ontmoeten!